Even terug naar de verdwenen vraag van Ozewiezewozewiezewallakristall (en een reactie daarop, waarop ik dus selectief (sic) niet gereageerd heb)) met als onderwerp:
mag je bewust iemand verblijden met post die voor iemand anders bestemd is en waarvan je weet dat de adressant niet op dat adres woont?
De tekst die door Cr in een reactie wordt geponeerd komt uit een Arrest van de Hoge Raad, een cassatiezaak, namens verzoeker voorgesteld door Mr. G. Spong, d.d. 2004, van een geheel andere orde en volkomen uit haar verband gerukt.
Het ging om een maandenlange observering, belaging en achtervolging, dag en nacht. De belager heeft ingebroken in belaagde's persoonlijke levenssfeer. Het was stelselmatig iemand dwingen iets te doen, te dulden en vrees aan te jagen. Namelijk: de belaagde dwingen contact met hem te maken. Zij moest de inbreuk, de begrenzing op haar bewegingsvrijheid en zijn aanwezigheid dulden.
‘s Nachts was zij panisch als hij weer voor het huis onder de lantarenpaal stond. Zij durfde nachtenlang niet te gaan slapen.
Door Cr wordt voor het gemak nog iets wezenlijks weggelaten, de tekst is namelijk:
Met het 'oogmerk een ander te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden dan wel vrees aan te jagen’.
Het oogmerk van de dader is gericht op zo'n doen, niet-doen, dulden of het ontstaan van zo’n emotie (bedoeld wordt vrees).
Of het beoogde slachtoffer daardoor tot iets is bewogen, is strafrechtelijk niet relevant. Al maakt dat de bewijsvoering wel eenvoudiger. Strafrechtelijk voldoende is, dat in het algemeen de inbreuk geschikt en geëigend zou zijn om een bepaalde opstelling teweeg te brengen.
Nu terug naar de vraag: mag je zomaar post bewust naar een verkeerd adres sturen?
Voor het antwoord sluit ik mij aan bij de reactie van ManzktVrouw: Als je maar genoeg postzegels plakt kan je niks gebeuren.
Het met de regelmaat van de klok post naar iemand sturen waarvan de ontvanger gelijk kan zien aan de naam van de adressant dat deze post niet voor hem bestemd is, is niet bepaald vreesaanjagend.
De adressant verleiden om de post retour te zenden door het in de dichtstbijzijnde brievenbus te deponeren met een krasje door het adres kan ik ook niet beschouwen als begrenzing van bewegingsvrijheid, integendeel zelfs.
Ergo, er is geen sprake van belaging of van welk ander strafbaar feit dan ook. – Het wetboek van strafrecht gebruikt het woord stalking nergens.
Post was bewerkt op 13-09-2018 22:42 door JoanDArc
Trek geen conclusies aan de hand van te weinig gegevens